Wojna Pokutna

Wojna Pokutna, znana również jako Konflikt o Alsace, wybuchła w wyniku splotu kilku kluczowych czynników, które zbiegły się w trudnym okresie dla Amarantu. Główną przyczyną była osobista ambicja księcia Haywooda var Ainsleya, który po serii niepowodzeń i utracie prestiżu szukał okazji do odzyskania reputacji i wzmocnienia swojej pozycji. Jego decyzja o zorganizowaniu łupieżczego najazdu na land Alsace w Królestwie Hintervoldu wynikała z chęci zdobycia ziemi, bogactw i militarnej chwały, co miało umocnić jego wątłą władzę w Księstwie Birchton.

Kolejnym istotnym czynnikiem była sytuacja wewnętrzna w Hintervoldzie, gdzie trwała Wielka Wojna Koronna między pretendentami do tronu - Perrenetem Lambertem a Evrartem de Cerfem. Ta wewnętrzna destabilizacja królestwa stworzyła idealne warunki dla zewnętrznej agresji, ponieważ siły hintervoldzkie były rozproszone i zaangażowane w bratobójczy konflikt. Haywood uznał, że osłabiony Hintervold nie będzie w stanie skutecznie przeciwstawić się jego najazdowi, co pozwoli mu na łatwe zdobycze terytorialne.

Ważnym kontekstem były również trwające działania wojenne między Królestwem Araulenu a Vuldarem, które angażowały znaczną część sił zbrojnych regionu. Królowa-żona Marigold var Ect, jako przedstawicielka interesów Araulenu i siostra Haywooda, usilnie próbowała powstrzymać brata przed tą awanturniczą wyprawą, argumentując że siły Birchton są potrzebne do wsparcia głównego frontu wojennego w Vuldarze. Jednak Haywood zignorował te racje polityczne i strategiczne, kierując się wyłącznie własnymi, krótkowzrocznymi ambicjami.

Ostatnim elementem była postawa Kościoła Goddejki, który choć początkowo nie zaangażowany, stał się kluczowym graczem w konflikcie. Gdy Haywood rozpoczął swój najazd i odniósł wstępne sukcesy, Kościół Goddejki postanowił interweniować finansując obronę landu Alsace, co ostatecznie przeważyło szalę zwycięstwa na stronę hintervoldzką. Ta interwencja religijnej instytucji wynikała z jej strategicznych interesów w regionie i chęci utrzymania wpływów w destabilizowanym wojną domową Hintervoldzie.

Książę Haywood Ainsley, wykorzystując trwający w Hintervoldzie konflikt między Perrenetem Lambertem a Evrartem de Cerf, zwanym Wielką Wojną Koronną, zgromadził swoje siły i przekroczył granicę landu Alsace. Jego armia, złożona głównie z birchtońskich żołnierzy, szybko zajęła kilka przygranicznych osad i mniejszych miast, nie napotykając początkowo znaczącego oporu. Haywood, kierując się chęcią zdobycia łupów i ziemi, posuwał się w głąb terytorium Alsace, wykorzystując zamieszanie związane z wojną domową w Hintervoldzie.

Marigold var Ect, pełniąca wówczas funkcję namiestniczki Birchton, usiłowała powstrzymać brata, argumentując, że siły księstwa są potrzebne do wsparcia Araulenu w toczącej się wojnie z Vuldarem. Jej apele zostały zignorowane przez Haywooda, który kontynuował swój łupieżczy najazd, licząc na szybkie i łatwe zwycięstwo. W ciągu kilku tygodni birchtońskie oddziały umocniły swoją pozycję na zajętych terenach, wprowadzając tymczasową administrację i ściągając kontrybucje od lokalnej ludności.

Gdy wieści o najazdzie Haywooda dotarły do władz Kościoła Goddejki w Avenzio, Revedissima podjęła decyzję o finansowym i logistycznym wsparciu obrony landu Alsace. Kościół, dysponujący znacznymi środkami, sfinansował wysłanie dodatkowych oddziałów najemników, zaopatrzenie dla miejscowych garnizonów oraz organizację obrony kluczowych punktów. Dzięki temu wsparciu, hintervoldzcy dowódcy zdołali przegrupować swoje siły i przygotować skuteczną linię obrony.

Haywood, nieświadomy skali interwencji Kościoła, kontynuował ofensywę, napotykając jednak coraz większy opór. Jego armia, wyczerpana długimi marszami i walkami, zaczęła tracić impet. W decydującym starciu pod miastem Lévesque, które Haywood usiłował zdobyć, birchtońskie siły zostały odparte przez połączone oddziały hintervoldzkie i najemników opłacanych przez Kościół. Klęska ta zmusiła Haywooda do wycofania się na wcześniej zajęte pozycje.

Po serii porażek Haywooda, Marigold var Ect podjęła próbę negocjacji z Evrartem de Cerf oraz Revedissimą, dążąc do zawarcia pokoju. Jej misja dyplomatyczna miała na celu zapobiec eskalacji konfliktu i uniknąć otwartej wojny między Birchton a Hintervoldem, szczególnie w sytuacji, gdy Araulen zaangażowany był w walki z Vuldarem. Marigold spotkała się z przedstawicielami obu stron, prezentując argumenty o konieczności zaprzestania walk i znalezienia pokojowego rozwiązania.

Negocjacje okazały się trudne, ponieważ Revedissima żądała surowych warunków pokojowych, a Evrart de Cerf, zajęty własną wojną domową, nie był skłonny do ustępstw. Mimo wysiłków Marigold, nie udało się wypracować porozumienia w pełni satysfakcjonującego Birchton i Araulen. Ostatecznie, pod presją konieczności uniknięcia drugiego frontu wojennego, Marigold zmuszona była zaakceptować twarde warunki postawione przez Kościół Goddejki i Hintervold.

Zawarte porozumienie nałożyło na Birchton szereg ciężkich zobowiązań. Księstwo zobowiązało się do wysłania swoich najemników, sfinansowanych przez Royce'a var Fyre, do służby na rzecz Hintervoldu za symboliczną zapłatą. Dodatkowo, Birchton musiało uiścić bardzo wysokie reparacje wojenne, których znaczną część sfinansowała Księżna Casterville, Diana var Maravel, obawiająca się potencjalnego konfliktu religijnego w swoim księstwie.

Kolejnym warunkiem było oddanie części ludności Birchton, która miała zostać przesiedlona na terytorium Alsace w celu uzupełnienia strat demograficznych spowodowanych działaniami wojennymi. Ostatnim i najbardziej symbolicznym warunkiem było oddanie młodszej córki Marigold i Króla Araulenu, Wymonda, Edith var Ect, jako zakładniczki na łaskę Revedissimy. Edith została wysłana do Avenzio, gdzie miała przebywać pod opieką Kościoła Goddejki, co ostatecznie doprowadziło do jej przemiany religijnej i wstąpienia w szeregi Białych Pań.

Wojna Pokutna przyniosła Księstwu Birchton katastrofalne skutki finansowe i demograficzne. Wysokie reparacje wojenne nałożone przez Kościół Goddejki i Hintervold niemal zrujnowały skarbiec księstwa, zmuszając władze do drastycznych cięć wydatków i podniesienia podatków. Oddanie części ludności Birchton w celu uzupełnienia strat w landzie Alsace dodatkowo osłabiło potencjał gospodarczy i militarny księstwa, pozostawiając wiele wiosek i miast wyludnionych.

Prestiż rodu Ainsley, a zwłaszcza księcia Haywooda, został całkowicie zniszczony przez nieudaną kampanię. Jego samowolna decyzja o ataku na Hintervold w trakcie trwającej wojny w Vuldarze została uznana za zdradę interesów sojuszniczych i poważne naruszenie zobowiązań wobec Królestwa Araulenu. To posunięcie ostatecznie przekreśliło jakiekolwiek szanse na odbudowę jego reputacji i umocniło pozycję Marigold jako rzeczywistej zarządczyni księstwa.

Konflikt znacząco pogorszył relacje między Królestwem Araulenu a Hintervoldem, wprowadzając długotrwałą nieufność i napięcia dyplomatyczne. Choć formalny pokój został zawarty, warunki narzucone przez zwycięzców były postrzegane jako upokarzające dla strony arauleńskiej, co zasiało ziarno przyszłych konfliktów. Kościół Goddejki umocnił swoją pozycję jako mediator i siła zdolna do narzucania swojej woli nawet potężnym królestwom.

Ugoda zawarta przez Marigold z Roycem var Fyre dotycząca oddania najemników za bezcen stworzyła niebezpieczny precedens w relacjach między wasalami a zwierzchnim królestwem. Ta decyzja, choć konieczna dla uniknięcia większej wojny, została odebrana jako osłabienie pozycji Araulenu i zachęta dla innych wasali do prowadzenia własnej, niezależnej polityki zagranicznej.

Interwencja Haywooda var Ainsleya w landzie Alsace miała znaczący wpływ na przebieg Wielkiej Wojny Koronnej w Hintervoldzie, osłabiając pozycję Evrarta de Cerfa w kluczowym momencie konfliktu. Evrart, zmuszony do oddelegowania części swoich sił na front birchtoński, poniósł dotkliwe straty jeszcze przed interwencją Kościoła Goddejki – jego oddziały, rozdzielone między walkę z Perrenetem Lambertem a odparciem najazdu z zewnątrz, utraciły inicjatywę strategiczną i poniosły znaczące straty ludzkie oraz materialne. Chociaż pomoc finansowa Revedissimy i późniejsze wsparcie najemników od Marigold pozwoliły ustabilizować sytuację w Alsace, to jednak siły Evrarta nigdy nie wróciły do pełnej sprawności operacyjnej. Osłabienie to okazało się brzemienne w skutkach, zwłaszcza że wojna z Birchton pochłonęła zasoby, które w innym przypadku zostałyby skierowane na decydujące starcie z Lambertem.

Nawet śmierć Perreneta Lamberta niespełna rok po Wojnie Pokutnej nie przyniosła Evrartowi de Cerfowi oczekiwanego przełomu – jego armia, wyczerpana walką na dwóch frontach, nie była w stanie wykorzystać chaosu w obozie przeciwnika i przeprowadzić zdecydowanej ofensywy. To dało Adamowi Lambertowi, synowi Perreneta, bezcenny czas na konsolidację władzy, zebranie sojuszników i przejęcie inicjatywy strategicznej. W efekcie Evrart utracił szansę na szybkie zakończenie wojny domowej, co ostatecznie umożliwiło Adamowi Lambertowi odbudowę sił i doprowadziło do jego późniejszego zwycięstwa, które w dużej mierze zawdzięczał osłabieniu rywala wskutek konfliktu z Birchton.

Oddanie Edith var Ect jako zakładniczki Kościołowi Goddejki miało dalekosiężne konsekwencje dla dynastii var Ect i całego Królestwa Araulenu. Decyzja rodziców o poświęceniu młodszej córki dla zachowania pokoju została odebrana przez dziewczynkę jako zdrada i porzucenie, co doprowadziło do jej całkowitego zerwania z wiarą przodków i przejścia na kult Goddejki.

Dla Księstwa Casterville, które sfinansowało niemal połowę reparacji wojennych, Wojna Pokutna stała się traumatycznym doświadczeniem, które uwidoczniło głębokie podziały religijne wewnątrz księstwa. Obawa przed wybuchem konfliktu między wyznawcami Aglosa i Goddejki zmusiła władze do podjęcia radykalnych kroków finansowych, co jednak nie rozwiązało podstawowego problemu rozdarcia kulturowo-religijnego, który ciągle zagrażał integralności terytorialnej księstwa.